KARAKUŞ yazısında şu ifadelere yer verdi:

Kanunlar insanları ne kadar koruyabiliyor? Bir zamanlar zenginliğin, şehirli ve kültürlü olmanın göstergesi olan kedi köpek sevmek, beslemek, günümüzde maalesef köpek saldırısına dönüşmüş durumda. Kedi, köpek beslemek, hastalanınca onları hayvan hastanesine götürmek vs. eski Türk filmlerinin topluma sunduğu modernlik replikleriydi.

Köpeğin tarihsel rolü evde sevilmek değil, sahibini ve ona ait olanı korumaktı aslında. Saldırı gücü de bu görevine uygun bir güç ve donanımdı. Yaradılış gayesinin dışında biçilen roller, onların doğasını bozdu. Böyle bakılınca onların suçu yok ve onlar doğasının gereği şekilde davranıyorlar.

Biraz çerçeveyi genişletelim isterseniz. Saldırı. İnsana saldırı sadece köpeklerden mi geliyor? Masun, savunmasız insanları korumak için sadece köpek yasası mı çıkarıldı? Önlem alınabilen malum fiziki saldırıyı, muhatabını uyutarak bertaraf edeceğiz de çıkarılan yasalara rağmen onur ve haysiyetini koruyamadığımız insanların maruz kaldığı manevi saldırıları nasıl bertaraf edeceğiz?

Bir yıl kadar önce benzer şekilde bir yasayı tartıştık; Dezenformasyonla Mücadele Yasası. Bu yasadan öncesi ve sonrasına dair istatistikler nasıldır acaba. Yalan haberlerle, onur ve haysiyeti örselendiği için intihar eden insan sayımızla köpeklerin öldürdüğü insan sayımızın karşılaştırdığımızda durum nedir acaba.

Köpeklerin insana saldırısını anlayabiliyoruz ancak insan kılığına girmiş saldırganları anlamakta zorlanıyoruz. Köpek bir kere bunlar bin kere saldırıyor. Akşam saldırıyor, sabah saldırıyor, bir türlü sonu gelmiyor. Aynı konuyu defalarca malzeme ederek saldırıyor, hızını alamıyor bir daha saldırıyor.

Yetmez efendim, bence bu Köpek Yasası da yetmez. Bir de “Kırk İt Yasası” çıkarmak lazım.

A. Tanıl KARAKUŞ

Eğitimci Yazar